Gitme diyemedim…

Kara tren alıp , götürdü seni bilinmedik bir şehre
Hasret kokan yollar kaldı gözümün önünde
Hıçkırıklarım boğazımda düğümlendi
Yaşadığımız her varsa yalanmış meğer
Dil seviyorum derken gözlerin ihanet ediyormuş sözlerine
Sözlerin doğru olsaydı , zaten gitmezdin
Yada yokluğuma alışamaz geri gelirdin
Gönlümün girdabında ezildi yaşananlar
Gidişin ruhumdan bir parça kopardı
Önce gündüzlerimi sonra gecelerimi çaldı.
Sığınacak liman bilmiştim seni
Sığındım dalgalar arasında gönlünün rıhtımına
Mutluluğa seninle yelken açtım.
Aklımın mevzisinden gözlerini hiç çıkarmadım
Yüreğine sürgün sevda benimkisi
İçimde savrulur hoyrat bir rüzgar gibi
Yokluğunda titrerim iliklerime kadar
Gittin nefessiz kaldım
Varlığın yaşama sebebim olsa da
Gitme diyemedim.