Kuru inciri kim sevmez ki! Ancak, yerken…

Yüksek oranda besin lifi içermesi ve bu sayede başta kabızlık olmak üzere çeşitli sindirim sorunlarına, cilde ve sinir sistemine iyi gelmesi gibi çok sayıda yararı bulunan incir aynı zamanda lezzetli bir yiyecektir. Fakat mucize besin denilen incirin sağlığımızı tehlikeye atmaması için çok dikkat edilmesi gereken,

Yüksek oranda besin lifi içermesi ve bu sayede başta kabızlık olmak üzere çeşitli sindirim sorunlarına, cilde ve sinir sistemine iyi gelmesi gibi çok sayıda yararı bulunan incir aynı zamanda lezzetli bir yiyecektir. Fakat mucize besin denilen incirin sağlığımızı tehlikeye atmaması için çok dikkat edilmesi gerekiyor.

Türkiye’de incirin en kalitelisinin yetiştiği yer olarak Aydın bilinir. Burada yüzlerce işletme ve tesis var. Aydın’da yetişen incirler yine bu ildeki tesislerde işlenip bozulmadan satışa uygun hale getirilmesi için hazırlanıyor. İncir iki şekilde bu hale getiriliyor. Birincisi incir tesislerde mor ışığın altından geçirilip hastalık olup olmadığının kontrolü yapılıyor. Hastalık varsa ayrılıyor. Kalan incirler “bandırma” bölümüne alınıyor. Sıvı peroksitin de içinde olduğu bir likite batırılıyor. İşte dikkat edilmesi gereken nokta da burada başlıyor.

Kuruyemişçilerde gördüğümüz piyasalarda satılan kabukları beyaz tertemiz incirden uzak durulması gerekiyor. Peroksite bandırma işlemi yapan işçilerin sıkça sağlık sorunu yaşadığını, zehirlenme vakalarının görüldüğü, solunum güçlüğü çektikleri bilinmektedir. Zaten herhangi bir ilaç kullanmadan incirin bu şekilde beyaz veya açık krem renginde kalması mümkün değildir.

Tesislerdeki işlemlerin dışında incirin en sağlıklı şekilde kurutulduğu yöntem geleneksel halidir. Bu yöntemde incir, koparılmadan ağacın başında burkulur. Ağacın özsuyu ile ilişiği kesilen bu incirler yedi gün sonra suyunu hayli kaybetmiş, yarı kurumuş şekilde ağacın dibine düşer. Düşen incir toplanır, birkaç gün güneşin altındaki sergilerde bırakılır.

İyice buruşmaya yüz tuttuğunda bakır kazanlarda küllü su kaynatılır. İçine bir avuç kaya tuzu atıldıktan sonra incirler bu suya birkaç dakika batırılır. Çıkarıldıktan sonra iki bez arasında suları alınır, damlara çarşaflar serilir ve incirler buralarda kurumaya bırakılır.

Bir hafta kadar da burada kaldıktan sonra kuru kekik ya da defne ile harmanlanıp “kulaklı” denen sepetlere bastırılır. Kekik ve/veya defne yaprağı kurtlanmayı, böceklenmeyi engeller. Tuz oranı biraz daha arttırılabilir bazen daha güvenli olması için. Tadı size tuhaf gelebilir, çözümü çok basit: Yiyeceğiniz kadar inciri sudan geçirip kaseye koyarsınız o kadar.

Kuru incirdeki bir başka dikkat edilmesi gereken nokta ise küf olayıdır. Küf nemli ve sıcak ortamlarda üreyebilen, mantar sınıfına ait olan bir mikroorganizmadır. Üremelerindeki en önemli etken ise sudur. Özellikle kuru bir üründen söz edildiği için su ilk düşünülmesi gereken unsurdur. Ortamın nemi ve sıcaklığı arttıkça küf gelişimi artmaktadır. Asıl problem ise küflerin oluşturduğu toksin maddelerdir. Mikotoksinler bu maddelerdendir ve insan sağlığına ciddi zararları bulunmaktadır. Ölüme de neden oldukları bilinmektedir.

Hasat, kurutma, depolama gibi aşamalar içeren bu üretimde toksin maddelerin oluşumu kurutma ve depolama aşamalarında gerçekleşmektedir. Bu aşamada nem ve sıcaklık kuru incirin kalitesini ve küf gelişimini etkileyen en önemli faktörlerdir. Örneğin eğer bol yağış alan bir zamanda kurutma gerçekleştirildiyse muhtemelen küf gelişimi artmış ve incirin kalitesi düşmüştür. Depolama da aynı şekilde nem ve sıcaklık değerleri uygun bir şekilde ayarlanarak gerçekleştirilmelidir.

Zamandan tasarruf için uygun iklim koşulu beklemeden ya da uygun koşullar ayarlanmadan yapılan kuru incir üretimi insan sağlığında önemli etkiler yaratabilmektedir. Ruhsal bozukluk, kanser, ödem ve ölüm gibi birçok probleme sebebiyet veren toksin maddelerin oluşumunu engellemek için kuru incir gibi su oranı düşük ürünlere üretimde gereken hassasiyet gösterilmelidir.